Ana Sayfa Hikaye Aksa

Aksa

678
7
aksa
Reklam

 

O gün ilk kez başka bir durumda, son kez her şey ona özgüydü…

Bir gökyüzü istedi, bulutların gözyaşlarıyla temizlenmiş bir gökyüzü. Güneşin demlenmiş ateşini söndüren bir gözyaşı…

Ve uçmaya başladı kuşlarıyla daha önce bulunmadığı yerlere. O kadar zor adım atıyordu ki yağmurun bulanıklığı serpilmişti üzerine ardından demlenmiş ateş sıcağında mucize gibi gelen bir esinti. Hızla bulutların birine tutuldu, korkunç bir histi. Yaşadığından emin değildi, endişeliydi. Kuşları da hemen yanına gelmişti ama dönüp gökyüzüne baktıklarında karanlıktan başka bir şey gözükmüyordu. Ağır ağır yürüdü.Kuşları, yıldızların kuyruğuna bağladı ve en uç sınırlara ilerlemeye başladı. Bulutlar, gittikçe koyulaşıyor, ölüm yağan bulut gibi görünüyordu, onun gibi… Buradan geçen başka insanlarda vardı bizden de kötüler; nefretlerini, ihanetlerini, kinlerini kusmuşlardı.

Gördükleri biraz daha büyümesini sağlamış gibiydi ama ilerlemesine engel değildi. Gidebildiği en uzak yere gitti, etrafında birden fazla işaret levhaları vardı, onları takip etti. Rüya gibi bir yere varmıştı, burada bulutlar şarkı söylüyor, yıldızlar dans ediyordu. Hemen atladı bir bulutun üzerine beraber söylediler şarkılarını..

Bir an için sadece bulutlarla yaşamış olduğunu fark etti, tamda o an korkutucu bir rüzgar esti, savurdu onu başka bir bulutun üzerine. Ne bulutun sesinden şarkılar kalmıştı ne de rüya gibi yer… Kuşları düştü birden aklına, geri dönmek için yola koyuldu. Neredeydi, çoktan unutmuştu.

Kuyruklu yıldızların ışıltılı kuyruklarını takip etti, diğer yıldızları bulabilmek için. Sonunda kuşlarını bağladığı yıldızların yanına vardı fakat kuşları orada değildi. Bir yerden bir yere koşup durdu fakat kuşlarını bulamadı.

Bağırarak ” Kuşlarım nerede benim? Uçmak istiyorum” dedi. Olduğu yerde yığılıp kalmıştı, kuşları yoktu… İsmiyle müssemaydı Aksa, hep en uzağa gitmek isteyip, kaçarak tek dostu kuşlarıda kaybetmişti. Uzaklaşmaya çalıştığı şey neydi? Kimden kaçıyordu?

Benimse, yapay bir hava esiyor kalemimde ve bende kaçabilseydim, uçardım başka bir gökyüzüne…

 

 

 

Önceki İçerikGece Şiir
Sonraki İçerikOysa Herkes Öldürür Sevdiğini

7 YORUMLAR

  1. Kuşlar sizin kadar hür olmaktı hayalim.. ezgisini getirdi aklıma yazınız. Ders niteliğinde bir hikaye olmuş emeğinize, yüreğinize sağlık.☺️

  2. Ahh kuşlar. İçimize hapsettiğimiz kuşlar. Koskaca bir gökyüzüne aitken küçücük dünyamızda boğduğumuz bir türlü özgür bırakamadığımız o kuşlar… Gönül kafesini açmak gerek bazen. Karanlığın dağılıp güneşin doğması için. Kaleminize sağlık. Çok güzeldi

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz