HEP UNUTULANLARA
“Tasımı,tarağımı topladım.
Gidiyorum.
Bu hep olur bilirim.
Bu yol sarpa sarar,
Sonra çıkmaza girer,
‘Gidiyorum!’ diyorum, tüm benliğim ile kalarak.
Bavul mu almalıyım yoksa valiz mi?
Hem tatile uğramaz benim ömrüm,
Bavul kârımdır benim.”
Bakın bugün son günümüz olsa hayata dair ne çok acı biriktirdik değil mi ? Oysa hepimize sorsalar tasımızı, tarağımızı toplayıp gidecekmişiz gibi. Alıştık biraz hayatı en uçlarda yaşamaya. Lakin o uçtan bir gün en dibe çakılacağız gibi. Ardımızda sebebini bilmediğimiz sorular, mana veremediğimiz olaylar var ama şüphesiz tedavi edilecek de bir ömür var. Tutacağız hayatın elinden, bırakmayacağız. Ne olursa olsun geride hiçbir omuzda yük bırakmayacağız. Sevgiden,aşktan, nefretten yana ve de hayata dair ne varsa hepsinden belki de ödün vererek gideceğiz ama kendimizden ödün vermeyeceğiz çünkü gidenler hep unutulur hep unutulur.
